Page 15 - Leishvet

ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ. ΠΡΟΛΗΨΗ

ΠΡΟΛΗΨΗ

Η πρόληψη θα πρέπει να περιλαμβάνει την εφαρμογή τοπικού εντομοκτόνου μακράς διάρκειας
δράσης καθ' όλη την περίοδο της δραστηριότητας των σκνιπών. Επιπλέον, θα πρέπει να
λαμβάνεται υπόψη και ο εμβολιασμός στα πλαίσια μιας προσέγγισης με συνδυασμό πολλών
μεθόδων πρόληψης *.

Τα εντομοκτόνα μακράς διάρκειας δράσης που εφαρμόζονται σε σκύλους που ζουν ή
ταξιδεύουν σε ενδημικές περιοχές πρέπει να διατηρούνται καθ' όλη την περίοδο του
κινδύνου πιθανής έκθεσης σε σκνίπες ή της δραστηριότητας των σκνιπών:
Σκευάσματα επίχυσης (spot-on)
Η θεραπεία με σκευάσματα επίχυσης με περμεθρίνη παρέχει απωθητική (anti-feeding)
δράση κατά των σκνιπών για 3-4 εβδομάδες. Στην περίπτωση σκύλων που ταξιδεύουν σε
ενδημικές περιοχές, το προϊόν θα πρέπει να εφαρμόζεται τουλάχιστον 2 ημέρες πριν την
αναχώρηση.

Περιλαίμια
Τα εμποτισμένα με δελταμεθρίνη περιλαίμια προλαμβάνουν τα τσιμπίματα από
φλεβοτόμους σκνίπες. Η αποτελεσματικότητα αυτού του περιλαιμίου στην πρόληψη
της λοίμωξης με Leishmania έχει καταδειχθεί σε διάφορες δοκιμές πεδίου. Η διάρκεια
της αποτελεσματικότητας αυτού του περιλαιμίου είναι 5-6 μήνες.

Ένα περιλαίμιο το οποίο περιέχει την δραστική ουσία «φλουμεθρινη» και το οποίο έχει
δείξει μεταβλητή απωθητική δράση κατά των φλεβοτόμων/σκνιπών,εχει δείξει σε
κλινικές μελετες πεδιου,μειωση του κινδύνου μόλυνσης απο Leishmania infantum που
μεταδίδεται από φλεβοτόμους (σκνίπες) για έως και 8 μήνες. Τα περιλαίμια πρέπει να
εφαρμόζονται τουλάχιστον 1-2 εβδομάδες πριν το ταξίδι.

*Με βάση μια αξιολόγηση οφέλους-κίνδυνου (ή στις ενδημικες περιοχες), θα πρέπει να
εξετάζεται μια προσέγγιση η οποία να συνδυάζει διάφορες μεθόδους πρόληψης και η οποία να
περιλαμβάνει τόσο τη χρήση απωθητικών όσο και εμβολιασμού για βέλτιστη πρόληψη τόσο
κατά τη λοίμωξης όσο και της ανάπτυξης κλινικής νόσου. Τα απωθητικά μειώνουν τον κίνδυνο
μόλυνσης αλλά δεν προλαμβάνουν την εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων αφού ο σκύλος
προσβληθεί. Ο εμβολιασμός μειώνει τον κίνδυνο εξέλιξης της νόσου και την πιθανότητα
ανάπτυξης κλινικών συμπτωμάτων αλλά δεν προλαμβάνει τη μόλυνση.

13